Belli dönemlerde Aydınlar arasında ortak diller kullanılmıştır. Fransız devriminde Fransa’da ve diğer ülkedeki aydınların ortak dili latince’dir.

Tarih boyunca entelektüel iletişim, yerel dillerden bağımsız olarak belirli “ortak diller” etrafında şekillenmiştir. Ortaçağ ve erken modern dönemde Latince, Avrupa’daki bilimsel, felsefi ve teolojik tartışmaların lingua franca’sı işlevini üstlenmiş; ulusal kimliklerin yükseldiği 18. yüzyıla kadar bu konumunu büyük ölçüde korumuştur.

Fransız Devrimi sürecinde dahi, özellikle hukuk, diplomasi ve akademik yazışmalarda Latince’nin varlığını sürdürmesi, modernleşme ile gelenek arasındaki geçişin dil üzerinden okunabileceğini gösterir. Bu durum, “devrim”in sadece siyasal değil, aynı zamanda dilsel bir dönüşüm süreciyle de iç içe olduğunu ortaya koyar.