Fetret kelimesini, hem dini hem de tarihi olaylar bağlamında tarihin belli dönemlerinde karşımıza çıkmaktadır. Hazreti İsa ile Hazreti Muhammed arasında geçen dönem için kullanılan, ayrıca Osmanlı devletinin belli bir dönemi içinde bu kelime kullanılmış. Sözlük anlamı ve tarihsel bağlamda olaylara bakabilirsiniz.
Fetret kelimesi sözlükte “zaaf, gevşeme, gücünü ve tesirini” kaybetme manalarına gelir. Dinî literatürde “Fetret” kelimesi Hazreti İsa ile Hazreti Muhammed arasında geçen dönem için kullanılır. Tasavvufta müridlerin tarikat adab ve erkânını yerine getirmede gevşeklik gösterdiği dönemler “fetret” olarak adlandırılır. Siyasî tarihte ise devletlerde merkezî otoritenin zayıflayıp yönetim boşluğunun doğduğu dönemlere “Fetret Devri” denilir.
Osmanlı tarihinde Yıldırım Bâyezid’in, Timur’a 1402’de mağlup olup, esir düşmesinden Çelebi Mehmed’in bütün kardeşlerini bertaraf edip tek başına Osmanlı tahtına çıktığı 1413 yılına kadar olan dönem “Fetret Devri” olarak adlandırılır. Bu döneme “Fasıla-i Saltanat”, yani “Saltanat arası” da denilir.
[…]
Fetret Devri’nin ortaya çıkardığı meseleler İstanbul’un fethine kadar tam manasıyla ortadan kaldırılamadı. Zaman zaman uçurumun kenarına gelindi. Osmanlı İmparatorluğu bölünme tehlikesi ve kargaşa ortamından ancak İstanbul’un fethi ile kurulabildi. Halil İnalcık, Fetret Devri’nin gerçek bitiş tarihini 1453 olarak gösterir.