Eflatun’a göre, bu ilkelere uyduğun ölçüde sağlıklı bir kişilik inşa edebilirsin: Birincisi basiret, ikincisi hikmet (bilgelik), üçüncüsü cesaret ve dördüncüsü sadakattir.

Platon’un ahlaki sisteminde ruhun düzeni, toplumsal adaletin ve bireysel erdemin temeli olarak kabul edilir. Bu dört temel nitelik —daha klasik çevirilerle hikmet (sophia), cesaret (andreia), ölçülülük (sophrosyne) ve adalet (dikaiosyne)— hem ideal devletin hem de bireyin ruhsal bütünlüğünün yapıtaşlarıdır. Burada “basiret” terimi, akıl gücünün isabetli sezgi ve kavrayışa dönüşmüş hâli olarak, bilgece yaşamın ön koşulu sayılabilir. “Hikmet” ya da bilgelik, aklın yönlendirici gücüdür; “cesaret”, ruhun mücadeleci yönünü dizginleyen erdemdir; “sadakat” ise muhtemelen burada “ölçülülük” veya içsel tutarlılık anlamında kullanılmıştır. Platonik düşüncede sağlıklı kişilik, ruhun üç parçasının —akıl, istek ve öfke— bu erdemlerle uyum içinde işlemesiyle oluşur. Bu yapı, sadece bireysel etik değil, aynı zamanda siyasal idealin de temelidir: Erdemli birey, adil toplumun ön koşuludur.