Resûl-i Ekrem (sallallahu aleyhi ve sellem) Efendimiz, “Gençlerinizin en iyisi, ihtiyarlarınıza benzeyenlerdir. İhtiyarlarınızın en kötüsü de gençlerinize benzeyenlerdir.”1 buyurmuştur.
İnsanı kötülüğe götüren şeylerden uzak durmakta ihtiyarlar gençlere kıyasla daha temkinlidirler. Bunun aksine gençler de arzu ve heveslerine uymakta yaşlılara nazaran kendilerini daha serbest hissederler. İşte bu hadis, gençlerin ve ihtiyarların bu özelliklerine atıfta bulunarak gençlerin en hayırlısının ihtiyarlara, yaşlıların en şerefli sinin de gençlere benzeyenler olduğunu ifade etmektedir.
Hayırlı gençlerin ihtiyarlara benzetilmesinden kasıt, kılık-kıyâfette birbirlerini taklit etmek veya saçların ağarması, dökülmesi, yüzlerin kırışması değildir.Manen benzetmekten bahsedilir.İman eden yaşlılar her an ölüm korkusuyla yaşarlar , ibadetlerini eksiksiz yerine getirmeye çalışırlar, kendilerini bu dünyanın yolcusu hissedip ahirete azık hazırlarlar.Bu manada hayırlı genç odur ki yaşlılar gibi her an ölümü hatırlar, ahiret için çalışıp çabalar, Allah’ın rızası peşinden koşar .
Diğer yandan yaşlıların en şerlisi olarak tanımlanan kişiler gençlere heveslenip özenenler olarak belirtilmiştir.Sebebi ise gençler döneminin en aktif zamanını yaşayan, ölümü akıllarının ucuna dahi getirmeyen kimseler olarak görülür.Bu manada kendisine ölümün yaklaştığı yaşlılar Allah’a itaatten ayrılıp gençlik heveslerinin peşine düşmesi onun şerli kimseler olarak gösterilmesine yol açmıştır.
Peygamber Efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellem) diğer bir Hadis-i Şerif’te ise : “Allah gençliğini Kendisine itaat dairesinde geçiren genci sever.”2 buyurmuştur.
Birçok hadisi şerifte de zikredilen bu önemli husus, gençlik çağlarının önemini bizlere hatırlatmaktadır. Rabbim bizleri :
Kanının deli gibi aktığı gençlik çağlarını,
Nefsi ve şehevi duygularının en zirvede olduğu ömrün o en hareketli safhalarını Allah’a ibadet ve taat çizgisi içerisinde geçiren, bahtiyar kullarından eylesin. Amin.
Kaynakça
- (Heysemî, Mecmau’z-Zevaid, X/270; İbn Hacer, el-Metalibu’l-Aliye, III/3; Feyzü’-l Kadîr, 15:776).
- (Abdullah b. Ömer’den r.a, Abdullah b. Mübarek, Kitabüz-Zühd ve’r-Rekaik,hadis n : 464 ; Acluni, Keşfu’l-Hafa 1/286 hadis no 748; Sehavi )